امروزه تخریب محیطزیست، نابودی جنگل و بیابان‌زایی از مهم‌ترین مسائل کشورهای جهان است. از این‌رو، برای دستیابی به رشد اقتصادی توأم با حفظ محیطزیست، لازم است به گسترش شهرنشینی بعنوان یکی از عوامل اصلی تخریب محیطزیست توجه بیشتری شود. در این مطالعه تاثیر گسترش شهرنشینی بر آلودگی زیست محیطی با استفاده از داده های بانک جهانی برای دو گروه از کشورهای توسعه-یافته و درحال‌توسعه از جمله ایران در سال های 2015-2006 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور با استفاده از مدل پانل با اثرات تصادفی در روش داده‌های تابلویی و به کمک نرم افزار Eviews 10 رابطه میان انتشار گاز دی‌اکسیدکربن به عنوان شاخص تخریب محیطزیست با رشد شهرنشینی، تولید ناخالص داخلی و مصرف انرژی مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که علامت ضرایب تجربی مطابق با مبانی نظری و از نظر آماری نیز معنی‌دار است. درنتیجه سیاستگذاران و برنامه‌ریزان شهری در فرایند گسترش شهرنشینی لازم است، جلوگیری از تخریب محیطزیست را مورد توجه قرار داده و مصرف صحیح انرژی را دراولویت قرار دهند.
سایه میری, علی, نظری, رقیه. (1399). تاثیر شهرنشینی بر تخریب محیط زیست در کشورهای درحال‌توسعه و توسعه یافته. مطالعات علوم محیط زیست, 5(1), 2244-2250.
MLA
علی سایه میری; رقیه نظری. "تاثیر شهرنشینی بر تخریب محیط زیست در کشورهای درحال‌توسعه و توسعه یافته". مطالعات علوم محیط زیست, 5, 1, 1399, 2244-2250.
HARVARD
سایه میری, علی, نظری, رقیه. (1399). 'تاثیر شهرنشینی بر تخریب محیط زیست در کشورهای درحال‌توسعه و توسعه یافته', مطالعات علوم محیط زیست, 5(1), pp. 2244-2250.
VANCOUVER
سایه میری, علی, نظری, رقیه. تاثیر شهرنشینی بر تخریب محیط زیست در کشورهای درحال‌توسعه و توسعه یافته. مطالعات علوم محیط زیست, 1399; 5(1): 2244-2250.
)